Трябваше да стана на 25г, за да осъзная, че майка ми иска да контролира живота ми изцяло, да се меси на 100% и да правя компромиси със себе си, за да е на нейното. Историята е много дълга, почти ми коства развода, защото успяваше да ме контролира до степен, че да изкривявам реалността. От 7-8м ходя на психолог и психиатър, за да изчистя последиците, което само по себе си е непостижимо. Трудно ми е, но се чувствам психически по-спокойно.
Баща ми я подкрепя изцяло. А брат ми е мамино синче, на 37г, без жена и дете, защото тя му свети.
Поживей малко и ще видиш, че един ден ще я търсиш, но нея няма да я има. Са, майките са досадни на моменти, но ако ти си като мен без баща, само с една майка, без свекър и свекърва, ще видя кой ще ти помага за отглеждането на твоите бъдещи деца.